تعیین فراوانی ناقلی بینی و ویرولانس استافیلوکوکوس طلایی جدا شده از بینی بیماران در هنگام پذیرش در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان ولی عصر اراک در سال ۱۳۹۳

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس طلایی (s.aureus) یکی از پاتوژن های مهم عفونت های بیمارستانی به خصوص بخش های مراقبت های ویژه می باشد. ناقلی، ریسک فاکتور دیسک مهمی در کسب عفونت در بخش مراقبت های ویژه می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی ناقلی بینی و ویرولانس آن در بیماران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان ولی عصر دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه سوآب بینی تمامی بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان ولی عصر اراک به هنگام پذیرش، برای مدت زمان 5 ماه ( از مرداد ماه تا دی ماه 1393) جمع آوری شد. بعد از تعیین هویت، مقاومت به متی سیلین و فراوانی ژن های pvl و acme با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز تعیین گردید. اطلاعات دموگرافیک از طریق پرسش نامه تهیه شد و با نرم افزار spss نسخه 20 تحلیل گردید. یافته ها: از 390 بیمار ، 81 نفر (8/20 درصد) با سویه حساس به متی سیلین و 31 نفر (9/12 درصد) با سویه مقاوم به متی سیلین کلونیزه شدند و کشت 278 نفر(3/71 درصد) منفی بود. 4/77 درصد از سویه های مقاوم به متی سیلین و 3/54 درصد از سویه های حساس به متی سیلین از نظر ژن acme مثبت بودند. هم چنین 11/11 درصد از سویه های حساس به متی سیلین و 45/6 درصد از سویه های مقاوم به متی سیلین از نظر ژن pvl مثبت بودند. نتیجه گیری: بین استفاده از وسایل حمایتی از جمله ورید مرکزی، ونتیلاتور، سابقه جراحی، مصرف آنتی بیوتیک و حامل بودن رابطه معنی داری وجود داشت. فراوانی بالای استافیلوکوکوس طلایی نشان دهنده تثبیت این سویه ها در بیمارستان بود. از این رو، لازم است که دستورالعمل های کنترل عفونت در این بیمارستان انجام پذیرد تا فراوانی عفونت بیمارستانی کاهش یابد.